'Die hadden we helemaal niet gezien', zegt André geschrokken. De baby's zitten voor in de bak, onder een dekzeil en inmiddels al een tijdje onder water. 'Ze zaten ook nog eens vastgesnoerd', vertelt André, 'dus het duurde even voordat ik ze eruit kreeg.'

'Gelukkig begonnen ze meteen te krijsen toen ik ze op de kant hees', weet Henk nog. 'Dus ik denk dat het redelijk met ze gaat. Dat hoop ik tenminste.' Alle vier de kinderen zijn naar het ziekenhuis gebracht.

 

André en Henk zijn best trots op wat ze hebben gedaan, maar vinden ook dat ze niet alleen alle eer verdienen. 'Er kwam een dame langs, die zette meteen haar autootje aan de kant', zegt André. 'Zij heeft echt heel kordaat opgetreden!'

Henk kan dat alleen maar beamen: 'Ze heeft de verwarming van haar auto aangezet en die kinderen opgevangen. De baby's even op de rug geklopt, daar kwam nog het nodige water uit.'

 

Toch, als de twee vissers niet meteen te hulp waren geschoten, had het maandagmiddag heel anders kunnen aflopen in Leidschendam. 'Daar wil ik niet aan denken', zegt André met tranen in zijn ogen. Hij heeft inmiddels droge kleren uit zijn auto gehaald.

'Het dringt sowieso nog niet echt tot me door, maar het huilen staat me nader dan het lachen. Mijn knieën heb ik ook nog steeds niet onder controle, ik sta gewoon te trillen. Ik ga zo maar eens naar huis. Een warme douche pakken.'

 

Wanneer hij een uur later hoort dat de kinderen buiten levensgevaar zijn, klinkt hij hoorbaar opgelucht. 'Sorry hoor, ik sta gewoon te janken hier.'

 

Bron: omroepwest